De Kazen

In het zuiden, de Roquefort, de Tomes en de Pérails:

De Perail is een ronde zachte kaas gemaakt van schapenmelk. Deze word gedurende 7-8 dagen gerijpt. Crèmekleurig, eet men deze volgens smaak, vers, droog of er tussenin. Verschillende kaasmakerijen produceren de kaas in het zuiden van de Aveyron. De reputatie van Perail heeft de grenzen van de Aveyron overschreden en bijna anderhalve ton wordt jaarlijks geëxporteerd naar Japan.

The Bleu des Causses:

Deze blauw geaderde kaas, geproduceerd op de kliffen van de Gorges van de Tarn, bestaat uitsluitend uit rauwe koemelk. Dezelfde processen als bij de Roquefort zijn behouden. Na lange tijd ondergeschikt te zijn gebleven aan de Roquefort, ontvangt Le Bleu des Causes in 1953 de Appellation d'Origine Contrôlé.

In het noorden, de Laguiole en de Ecir:

Laguiole is een kaas met een gedroogde korst geproduceerd op het plateau van de Aubrac waar gevarieerde en geparfumeerde vegetatie bijdraagt aan de rijkdom van koemelk en de smaak van deze kaas. De wrongel verkregen na de eerste rijping heet "Tome Fraiche". Het is deze Tome die de basis vormt van de Aligot, de typische schotel van de Aubrac.  De Laguiole kazen werden traditioneel gemaakt in de karakteristieke ‘burons’, schuilplaatsen voor herders die nog steeds het landschap van de Aubrac markeren.

In 1987 wordt een kaas van koemelk geïntroduceerd, genaamd de Ecir, vernoemd naar een ijzige wind die wanneer over de Aubrac waait gemaakt witte sneeuwduinen veroorzaakt. De witte kleur die terug te vinden is in deze kleine ronde kazen.

Het vlees en charcuterie

De charcuterie is een andere van de lokale tradities en de varkens worden nog steeds geslacht op de boerderij. U kunt in de Aveyron, van charcuterie genieten van een hoge kwaliteit.

Land van boerderijen, de Aveyron heeft verschillende van zijn producties beloond door het ‘Label Rouge’. Men vindt er het Aubrac rundvlees, de vaars Fleur d’Aubrac, het kalfsvlees van de Aveyron en van de Segala en het speenlam op vele tafels van restaurants en in kraampjes van slagers. Het eenden vetmesten blijft niet achter met een aantrekkelijke productie van foie gras, confit en eendenborst voor alle fijnproevers.

De gerechten en specialiteiten

Er zijn evenveel micro regio's als culinaire variaties, het is aan u om ze te vinden!

Aligot

Deze specialiteit uit het noorden van de Aveyron, ook wel het lint van vriendschap genoemd, is een mengsel van aardappelpuree en verse Tome. Voorheen een stevige schotel, is het tegenwoordig meer feestschotel.

De Estofinado

Traditionele schotel van de schippers van de Lot, gebaseerd op stokvis (soort van gedroogde kabeljauw), van aardappelen, eieren, knoflook en peterselie.

De stokvis is in de Aveyron gekomen via de schuiten die op de Lot voeren vanuit Bordeaux. De schippers bonden de vis vast op het achterdek gedurende zo’n tien dagen, waardoor de vis kon drogen. De vaartuigen legden aan in de haven van Bouquiès en de scheepslieden aten in Livinhac. Op deze manier is de Estofinado het gerecht geworden van de mijnwerkers van Decazeville. Almont-les-Junies is tegenwoordig de hoofdstad van de Estofinado.

Farçous

Lang in de vergetelheid gebleven, is dit recept uit de Aveyron weer aan de huidige smaak toegevoegd dankzij de ontwikkeling van de streekmarkten en de avondmarkten in het zomerseizoen.

Tripous

Traditioneel uit het noorden van de Aveyron, werden deze bereid door huisvrouwen om te worden gegeten op zondag ochtend voor de mis. Gaandeweg werden ze de basis van de ochtendmaaltijd.

Het is samengesteld uit pens van kalveren of lammeren, met een vulling gemaakt van ham, knoflook en peterselie.

Fouace

De Fouace is een zeer oude traditionele cake. Met het woord ‘foauce’ werd de broodbakoven aangeduid en vervolgens verwezen naar een van de oudste soorten gebak welke wordt gevonden op de tafels voor het vieren  van Epifanie.

Gâteau à la broche

De oorsprong van dit dessert is nog steeds veel besproken, maar het lijkt erop dat hij het daglicht heeft gezien in de handen van de meester banketbakker van de koning van Pruisen in de jaren 1790.  Het uiterlijk komt van de manier waarop het bereid wordt. Immers, het vloeibare deeg wordt op een conische spindel gegoten die draait in de buurt van een warmtebron. Beetje bij beetje, stolt het deeg waardoor uiteindelijk de zo originele vorm onstaat.

Echaudé

De Echaudé is een geparfumeerde taart met anijs zaadjes.In het verleden aten pelgrims op de weg naar Santiago de Compostella Saint ervan op de routes door de Rouergue.

De Echaudé wordt in twee keer bereid: eerst gekookt, en vervolgens gebakken in de oven.

En nog veel meer!